Links

جاودانگی عشق، مرگ و زندگی در هنر در نقاشی‌های بهروز نقی‌پور

جاودانگی عشق، مرگ و زندگی در هنر در نقاشی‌های بهروز نقی‌پور

نسیم روشنایی

حضور در افتتاحیه‌ی نمایشگاهی که همزمان بزرگداشت مرگ پسر نقاش هم باشد، فرد را به تناقضی رازآمیز دچار می کند. رازآمیزتر اینکه خاکستر بدن نیما، پسر بهروز نقی پور در نقاشی ها حضور داشتند. نیما از کودکی بیماری پیشرونده‌ی عضلانی مغزی داشت و در آستانه‌ی ٢٧ سالگی از دنیا رفت.یازدهم ژانویه، نمایشگاه نقاشی بهروز نقی پور به نام “در گذر زمان” افتتاح شد. این نمایشگاه به بهانه‌ی سالگرد درگذشت نیما برگزار شده است. بهروز نقی پور در طول این یک‌سال ٢٧ اثر هنری را که شامل نقاشی و چیدمان های هنری هستند، آفریده است.افتتاحیه‌ی “در گذر زمان” با استقبال خوبی از بازدید کنندگان ایرانی و غیر ایرانی روبه رو شد. از جمله چهره های شناخته شده‌ی فرهنگی که در مراسم افتتاحیه حاضر بودند، می توان به نسیم خاکسار، رضا علامه زاده و قادرعبدالله اشاره کرد.درحاشیه‌ی این مراسم با بهروز نقی پور، آفریننده‌ی این آثار به گفت‌وگو نشستیم:

http://www.radiozamaneh.com/120097

عکس از علی فتوتی

http://www.radiozamaneh.com/120194#.UtkDDfvwpCI

Kunst kent geen grenzen

Een performance van Behrouz Naghipour
in samenwerking met de kunstenaars van “Stuw-Art”
gerealiseerd in het kader van het “Festival of Broken Umbrellas”

Op 9 juni 2011 zijn zestien Krimpense kunstenaars in de industriële sfeer van de grote oude machinefabriek op de Zaag bijeen gekomen.

Onder leiding van de initiatiefnemer en bedenker van het concept – Behrouz Naghipour – hebben zij een ochtend lang gezamenlijk een doek van 8 x 2 m (d.w.z. 16 doeken van 1 x 1 m) geschilderd. Overal en door elkaar heen waren er kwasten met mensen eraan die het hele doek met acrylverf bewerkten. De grote hal werd daarbij gevuld met muziek van de favoriete CD’s die door de kunstenaars werden ingebracht.

Het samenwerken om een kunstwerk te creëren was de belangrijke vraag en uitdaging.

Dit proces van samen schilderen was vol levendigheid, geduld, aandacht rekening houden met, heel grote verschillen, eigenwijze furoredrang, zoete tederheden, toch over elkaars “grenzen” gaan, het even totaal opgeven, spanning, vreugdekreten, steeds weer elkaar fotograferen….etc. Elke schilder bleef daarbij voortdurend nieuwsgierig uitzien naar dat gewenste “samen”-resultaat.

Na vier uren paint-acrobatieken was er plots een mooie complete com-positie geboren.

Dit hele wordingsproces is gefilmd en gefotografeerd.
Daarna heeft ieder een van de 16 doeken gekozen, genummerd en thuis naar eigen gevoel en volgens eigen stijl en idee “voltooid”. Op de Zaag zijn ze vervolgens weer aaneen gevoegd, elk doek op zijn oorspronkelijke plaats.
Een nieuwe totaalcompositie was geboren waarin de individualiteit van alle deelnemers is samengevloeid in de oorspronkelijke compositie van de groep als geheel.